از جمله اهداف اصلی انتشار فصلنامه مطالعات عالی هنر، انتشار نتایج پژوهش‌ها و مقالات علمی، تألیفی و تصنیفی پژوهشگران و صاحب‌نظران در قلمرو هنرهای تجسمی و هنرهای دیداری و مطالعات میان‌رشته‌ای آن‌ها با سایر حوزه‌های هنر و سایر علوم است.

تقسیم‌بندی مشهور «هفت هنر» چنین است: معماری، مجسمه‌سازی، هنرهای تصویری [نقاشی، طراحی و نظایر اینها]، موسیقی، ادبیات، هنرهای نمایشی [تئاتر، رقص، پانتومیم، سیرک، و...]، سینما.

واژۀ Art  در معنای عام، به تمامی هنرها اطلاق می‌شود اما در معنای خاص، از آن مفهوم هنرهای تجسمی [Plastic Art/ Art Plastique] و بصری [Visual Art/ Arts Visuels]، مستفاد می‌شود.

هنرهای تجسمی و بصری، به آن‌دسته از هنرها گویند که قابلیت دیدن و تجسم دارند و از این لحاظ از هنرهایی چون موسیقی و شعر متمایزند.

هنرهای بصری یا دیدنی [دیداری] عبارتند از:

نقاشی، پیکره‌سازی [مجسمه‌سازی]، هنر گرافیک [هنرهای کاربردی]، طراحی و چاپ هنری [دستی]، عکاسی، سینما.

هم‌چنین بخشی از هنرهای جدید [نظیر ویدئوآرت، پرفورمنس‌آرت، هنر مفهومی]، هنر نساجی و صنایع دستی، بخشی از طراحی صنعتی، انیمیشن و معماری.

برخی از این‌ها، خود با سایر هنرها و یا با صنعت ارتباط جدایی‌ناپذیری دارند؛ مثلا سینما [که شاید بتوان آن‌را کامل‌ترین هنر خواند]، با هنرهای نمایشی [Dramatic Arts/ Arts du spectacle] و موسیقی و ادبیات و صنعت و تکنولوژی مرتبط است.

هنرهای تجسمی، انواع نقاشی و پیکره‌سازی و طرح (طراحی) گرافیک [Graphic Design/ Graphisme] و عکس و هنرهای تزیینی [Decorative Arts/ Arts décoratifs] را شامل می‌شوند. امروزه به سبب تعدد فرآورده‌های تجسمی و وسعت نوآوری‌ها، شاید نتوان بین هنرهای نام‌برده، مرزهای دقیقی ترسیم کرد. مثلا بسیاری از آثار پدید آمده از میانۀ سدۀ بیستم به این‌سو، تلفیقی از دو یا چند تا از این شاخه‌ها هستند. از این‌رو، عده‌ای معتقدند بهتر است در مورد این‌گونه آثار، همان واژۀ هنرهای تجسمی را به‌کار برد.

بنابراین، نشریۀ مطالعات عالی هنر، با عنایت به توضیحات بالا، با محوریت هنرهای تجسمی و بصری، پذیرای پژوهش‌های مرتبط با تاریخ هنر، نقد و تحلیل هنری، فلسفه و زیبایی‌شناسی و مطالعات میان‌رشته‌ای، با رویکرد تحلیلی، تطبیقی و انتقادی است.